एगिन्द्र राईजी, तपाईंद्वारा सम्प्रेषित पत्र अरूबाटै प्राप्त भयो । पत्रमा धेरै कुरा लेख्नुभएको रहेछ । तपाईंको पत्र जस्ताको तस्तै तुवाचुङ डटकममा आइतबार प्रकाशित भएको थियो
एक दिन एकजना विद्यार्थी कक्षामा केही मिनेट ढिला आइन् । ‘किन ढिलो ?’ मैले सोधें । उनले भनिन्, ‘राति अबेरसम्म काम गर्नुपर्छ । सुत्न ढिलो हुन्छ । बिहान ढिलो उठेछु
हलेसी, ऐंसेलुखर्क (खोटाङ) । ‘दुःख गरेर खाने मानिसको आँसुले एगिन्द्र भाइलाई जीवनभरि पोलिरहोस्,’ कमला राईले दुःखेसो पोखिन्, ‘मेरो आँसुले एगिन्द्रको परिवारलाई पनि पोलिरहोस् । पोलिरहनेछ । अर्काको गाउँठाउँमा ल्याएर एगिन्द्रले
हलेसी, ऐंसेलुखर्क (खोटाङ) । कामै नगरी दैनिक हाजिरा माग्न मिल्छ कि मिल्दैन ? अवश्य काम नगरी ज्याला (पारिश्रमिक) माग्न मिल्दैन । मिल्दै नमिल्ने काम गरेर हलेसी तुवाचुङ नगरपालिका–७ महादेवस्थान ऐंसेलुखर्कनिवासी
श्रीमान् नगरप्रमुखज्यू आराम छु । आरामको कामना गर्छु । बन्दाबन्दी (लकडाउन)ले संसारलाई अस्त–व्यस्त बनाएको बेला आफ्नो ख्याल गर्नुभन्दा अरू सोच्नै नसकिँदोरहेछ । काठमाडौंबाट फर्केको ४३औं दिनमा नगरप्रमुखज्यूलाई चिट्ठी लेख्दै छु
चीन प्रवेशको दोस्रो दिनमै नजिकका घुम्नलायक ठाउँ कुन–कुन होलान् भनेर इन्टरनेटमा खोजिपस्दा ढुंगेजंगलको नाम थाहा पाएँ । विद्यार्थी र विदेशी प्राध्यापकले एकपटक त्यहाँचाहिँ जानुहोस् है भनेपछि कहिले पुगौँजस्तो लागेको थियो
पहिलो कक्षामा विद्यार्थीसँग परिचय गर्नेक्रममा दीपा र ताराले भनेका थिए, ‘मेरो घर लिच्याङमा छ । लिच्याङ एउटा सुन्दर पर्यटकीय सहर हो ।’ नेत्रजीले पनि भन्नुभएको थियो, ‘युनान प्रान्तका दुइटा ठाउँचाहिँ
सडकमा गाडी गुडेका छैनन् । तर, बाटो काट्ने ठाउँमा रातो बत्ती बलिरहेको छ । कतै जान हतार छ । र पनि मानिस हरियो बत्ती बल्ने प्रतीक्षामा हुन्छन् । पैदल यात्रुका
बोझेओडारमा अजिङ्गर बस्ने गर्छ । त्यहाँ रहेको अगिङ्गर समय–समयमा बाहिर निस्कन्छ । अजिङ्गर बाहिर निस्क्यो भने अशुभ हुन्छ । बोझेओडारको प्रसंग आउनसाथ हलेसी भेगका वृद्धवृद्धाले परापूर्वकालदेखि यस्तै कथा सुनाउँथे ।
चीनको युनान प्रान्तको राजधानी कुन्मिङमा बसेको तीन महिना बित्यो । युनान मिन्चु विश्वविद्यालयका चिनियाँ विद्यार्थीलाई नेपाली भाषा पढाउने, बेलाबेला नजिकका ठाउँमा घुम्न जाने, राति अबेरसम्म फेसबुकमा झुन्डिने र बिहान अबेरसम्म
हलेसी (खोटाङ) । हलेसीलाई समृद्ध बनाउन लाँकुरीभन्ज्याङदेखि पात्लेकुवासम्म, गुराँसेदेखि जुगेसम्म र ऐंसेलुखर्कपट्टिका बस्तीजति खाली गर्नुपर्छ । उल्लिखित क्षेत्रमा बिरुवा रोप्नुपर्छ । बिरुवा रोपेपछि लोभलाग्दो जंगल बन्छ । त्यतिमात्रै होइन, बगैंचा,
दुर्छिम (खोटाङ) । योजनाबद्ध तरिकाले काम गर्ने हो भने हलेसीलाई पाँच वर्षभित्रमा हरियो बनाउन सकिन्छ । ‘हरियो हलेसी बनाउन त्यति धेरै मिहिनेत गर्नैै पर्दैन,’ नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी नेता टंक राईले
हलेसी (खोटाङ) । हलेसी महादेवस्थान विकास समिति अध्यक्षमा पूर्वसांसद टंक राईलाई नियुक्त गरिएको छ । नेकपा नेतासमेत रहेका राईलाई चार वर्षका लागि समिति अध्यक्षमा नियुक्त गरिएको हो । अध्यक्षविहीन रहेको
सुरुङ भएर बगेको सोरुङखोला । लामो जँघार तरेपछि दोभानमा पसल भेटिन्छ । ढाक्रेहरू सिन्दुरेबेंसीबाट एकैचोटि यहीँ बास बस्न आइपुग्छन् । बीचमा बस्ती छैन । खोला तरेर दोभान आइपुग्नु, सानोतिनो लडाइँ
जनवादी गणतन्त्र चीन स्थापनाको ७०औं वार्षिकोत्सवको अघिल्लो दिन (३० सेप्टेम्बर २०१९) बिहान साढे ८ बजे कक्षा सुरु गर्न लाग्दा विद्यार्थीले भने, ‘गुरुजी, एकैछिन, हाम्रो एउटा कार्यक्रम छ ।’ के कार्यक्रम
तिर्खाले भुतुक्कै पार्यो नर्सिङ्गेमा । पानी छोडियो बरपानीमा । प्यास मेट्नु न्याउलीखोप पुग्नुपर्छ । धाराको सफा पानीका लागि राउतखर्क उक्लिनुपर्छ । पसिनाले लपक्कै भिजेको छ, खाँडीको भोटो । महाभारत डाँडाको
पहिलोपटक सानोमा बुवाआमासँग दिक्तेलको बुढेश्वर महादेव गुफामा पस्दा कम डर लागेको होइन । अलिक पछि बिजुवाथानको महादेव गुफा, गुप्तेश्वर महादेव गुफा हुँदै हलेसीको महादेव र बसाहथान गुफामा पस्दा अनौठो र
साइँला बाबै : भोलि बिहानको रों खानु बोबोला बो राउतखर्क ? काजिम्पा : बोबोला छिटो तिरे, राउतखर्क छुमा तिरे । साइँला बाबै र काजिम्पाको संवाद सुनें । उनीहरू हाम्रो समूहको
चारैतिर जंगल । जता हेरे पनि सल्लाका रूख । सल्लाका एकोहोरो सुसाइ सुन्दा संगीत पाठशाला पुगेको अनुभूति हुन्छ । थाकेका बटुवाले सल्लाको सुसाइसँगै थकाइ मार्दा कम्ती आनन्द मान्दैनन् । त्यस्तो
नेपाली युवा छिमेकी देश भारत अनि अरब, मलेसिया, कोरिया, जापान, युरोप, अमेरिका जताततै पुगेका छन् भन्ने कुरा त घामझैं छर्लंग छँदै थियो । काठमाडौंबाट प्लेन चढ्ने बेला अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलको घुइँचोले
